کد مطلب:106870 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:153

حکمت 170











[صفحه 573]

تسل: می گیرد و از بین می برد، (لجاجت فكر و اندیشه را از انسان می گیرد). توضیح آن كه انسان گاهی در پی چیزی است، و اندیشه ی درست، عبارت از ژرفنگری و پایداری در آن كار است. بنابراین طبع آدمی او را وادار بر لجاجت در كار می كند تا آنجا كه همین لجاجت باعث از بین رفتن همان اندیشه درست می شود. عبارت سل (از بین بردن) را برای فكر استعاره آورده است و نسبت آن به لجاجت از باب مجاز، به این لحاظ است كه لجاجت به از بین رفتن فكر كمك می كند و گویا آن را گرفته و محو می سازد.


صفحه 573.